|
|
|
| ECLI:NL:RBMNE:2019:3232 | | | | | Datum uitspraak | : | 15-07-2019 | | Datum gepubliceerd | : | 17-07-2019 | | Instantie | : | Rechtbank Midden-Nederland | | Zaaknummers | : | UTR 17/2785 | | Rechtsgebied | : | Omgevingsrecht | | Indicatie | : | De rechtbank Midden-Nederland vernietigt de vergunning die is verleend aan een Flevolandse veehouderij die wilde uitbreiden. Vergunning werd eerder verleend op basis van het Programma Aanpak Stikstof. De Raad van State oordeelde op 29 mei echter dat het uitbreiden op basis van het PAS niet mag omdat niet duidelijk is of de genomen herstelmaatregelen ook daadwerkelijk een positief effect hebben. De provincie Flevoland zal nu een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak. | | Trefwoorden | : | stikstofdepositie | | | veehouderij | | | | Uitspraak | RECHTBANK MIDDEN-NEDERLAND
Zittingsplaats Utrecht
Bestuursrecht
zaaknummer: UTR 17/2785
uitspraak van de enkelvoudige kamer van 15 juli 2019 in de zaak tussen
1. Coöperatie Mobilisation for the Environment U.A., te Nijmegen
2. Vereniging Leefmilieu, te Nijmegen, eisers
(gemachtigde: mr. V. Wösten),
en
het college van gedeputeerde staten van de provincie Flevoland, verweerder
De rechtbank heeft [naam derde-partij] B.V. te [vestigingsplaats] aangemerkt als derde-partij in deze procedure.
Procesverloop
Bij besluit van 1 juni 2017 heeft verweerder een vergunning op grond van de Wet natuurbescherming (Wnb) verleend voor de veehouderij gelegen aan de [adres] te [vestigingsplaats] .
Eisers hebben tegen het bestreden besluit beroep ingesteld.
Overwegingen
1. De rechtbank doet na vereenvoudigde behandeling op grond van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) uitspraak zonder zitting.
2. Bij het bestreden besluit heeft verweerder een vergunning verleend voor een veehouderij die stikstofdepositie veroorzaakt op stikstofgevoelige natuurwaarden in Natura 2000-gebieden. Daarbij heeft verweerder toepassing gegeven aan het Programma Aanpak Stikstof 2015-2021 (PAS) en de daarbij behorende regelgeving die vanaf 1 juli 2015 van kracht is. De vergunning kan volgens verweerder worden verleend onder verwijzing naar de passende beoordeling die voor het PAS is opgesteld. Met de toepassing en uitvoering van het PAS is volgens verweerder gewaarborgd dat de stikstofdepositie die de veehouderij zal veroorzaken niet zal leiden tot een aantasting van de natuurwaarden in Natura 2000-gebieden.
3. Eisers hebben – kort gezegd – aangevoerd dat de vergunning niet kon worden verleend onder verwijzing naar de passende beoordeling die voor het PAS is gemaakt, omdat de passende beoordeling en het PAS niet voldoen aan artikel 6 van de Habitatrichtlijn.
4. De rechtbank overweegt dat de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State (ABRvS) in de uitspraak van 29 mei 2019, ECLI:NL:RVS:2019:1603, heeft geoordeeld dat de passende beoordeling die aan het PAS ten grondslag ligt niet voldoet aan de eisen die uit artikel 6 van de Habitatrichtlijn voortvloeien.
5. Dit betekent dat verweerder de vergunning voor de veehouderij niet kon verlenen onder verwijzing naar de passende beoordeling die voor het PAS is gemaakt. Het bestreden besluit is genomen in strijd met artikel 2.8 van de Wnb.
Omdat deze beroepsgrond slaagt, hoeven de overige beroepsgronden niet meer te worden besproken.
6. Het beroep is kennelijk gegrond en de rechtbank vernietigt het bestreden besluit.
7. Verweerder zal een nieuw besluit moeten nemen met inachtneming van deze uitspraak. Uit de hiervoor genoemde uitspraak van de ABRvS volgt dat verweerder de gevolgen van de aangevraagde activiteit opnieuw in kaart moet brengen en alsnog moet beoordelen of een passende beoordeling is vereist. Verweerder kan voor het alsnog te nemen besluit op de aanvraag niet terugvallen op de eerder gevoerde procedure. Verweerder moet eerst een ontwerpbesluit op stellen en ter inzage leggen. Daarvoor gelden de in artikel 3:18, eerste en tweede lid, van de Awb genoemde termijnen, die de dag na verzending van deze uitspraak aanvangen.
8. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eisers het door hen betaalde griffierecht vergoedt.
9. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eisers gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 512,- (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, en een wegingsfactor 1).
Beslissing
De rechtbank:- verklaart het beroep kennelijk gegrond;- vernietigt het bestreden besluit;
- draagt verweerder op binnen de in artikel 3:18 van de Awb genoemde termijnen die aanvangen na de dag van verzending van deze uitspraak een nieuw besluit te nemen met inachtneming van deze uitspraak;
- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 333,- aan eisers te vergoeden;
- veroordeelt verweerder in de proceskosten van eisers tot een bedrag van € 512,-.
Deze uitspraak is gedaan door mr. R.C. Moed, rechter, in aanwezigheid van mr. R.N. van Dijk, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 15 juli 2019.
griffier rechter
Afschrift verzonden aan partijen op:
Rechtsmiddel
Tegen deze uitspraak kan binnen zes weken na de dag van verzending daarvan verzet worden gedaan bij deze rechtbank. De indiener van het verzetschrift kan daarbij vragen in de gelegenheid te worden gesteld over het verzet te worden gehoord. | Link naar deze uitspraak
|
| | |
|
|
